بچه ها شرمنده ایم که مردم برای دیدن فیلم ده نمکی صف بستند!

پرنده مرد

پرنده از اولش هم مردنی بود

پرنده مرد از بس که توی قفس بود و بال داشت

پرنده مرد از بس که آرزو داشت

پرنده خیلی مردنی بود

پرنده حواسش نبود که باید بال بزند نه بال بال

حواسش نبود که توی قفس نمی شود بال زد

پرنده اصلا خیلی حواس پرت بود ... پرنده اما بعدا فهمید که باید بمیرد

پرنده برای پرواز، باید فقط می مرد.. که مرد

....

خیالت آسوده عزیز، پرنده را کسی نکشت .. پرنده خودش مرد

پرنده خیلی مردنی بود،خیلی

.

.

.

و دانه دانه ی بساط عشق

                                   روی دام ها پلاس شد

و لب زدن به دانه ها که موجب ِ هراس شد...

هرس شدیم ناگهان میان ِ گندم و زمین

و زندگی که باز هم

                         بدون ِ عشق  بی اساس شد

مرقوم فرموده اند:

قرص آبی در مواقع عادی

قرص سبز در حالت دیوانگی در حد مجاز

قرص قرمز در مواقع جنون و دیوانگی در حد زیان آور

اما یه چیزی اینجا جور در نمیاد...

فرمولی هست که میگه دو دوز از قرص های قرمز برابر است با یک دوز از گلوله نقره ای

حالا موندم برای رهایی از موقعیت خیلی خاص کنونی قرص قرمز مصرف کنم یا گلوله نقره ای؟

اصلا میذاریمش به حساب گل یا پوچ

دست راست یا چپ؟

پدرم فکر می کند چون وقتی دستش را می گذارد روی دستگیره ی در، دستگیره پایین می رود، وجود دارد. و مادرم چون راه می رود و وقتی قرصی را بیندازد توی دهانش، آن قرص واقعا غیب می شود، وجود دارد. و خواهرم چون آرایش خوب روی پوستش می نشیند، حتما وجود دارد. و من چون نمی توانم از توی دیوار رد شوم، حتما وجود دارم و چون فضا اشغال کرده ام. و اگر توی آینه نگاه کنم، حتما چیزی خواهم دید، پس وجود دارم. و هر کدام از ما اگر روی مبلی بنشیند، بقیه می روند روی یک مبل دیگر، پس حتما همه وجود داریم. و من اگر از ماشینی پیاده شوم و پول ندهم، حتما صدایی خواهد گفت گوساله کرایه، پس من حتما وجود دارم. و دور و بر من کلی آدم دیگر هست که همه وجود دارند. چون به من که می رسند دست های شان را برای برایم دراز می کنند و آغوش شان را مثل صلیبی برایم باز می کنند.  

تمام درد من از این غم است بانو جان !

که هر چه از تو بگویم ،کم است بانو جان

چه دورمانده ام از آفتاب چشمانت

بگیر دست مرا ، سردم است بانو جان !

جهان همیشه همین بوده است با این حال

هنوز مساله ای مبهم است بانو جان

که میخ پهلوی خوشید را چگونه شکافت

که پشت ماه از آن شب خم است بانوجان !

تو را به دوش گرفته ست در سکوتی تلخ

که چاه حتی نامحرم است بانو جان !

به زیر خاک تو را مثل گنج پنهان کرد

کدام خاک ؟ خدا اعلم است بانو جان !

زمین هنوز پر از خاکهای دوراز توست

بگیر دست مرا سردم است بانو جان !