تمام درد من از این غم است بانو جان !

که هر چه از تو بگویم ،کم است بانو جان

چه دورمانده ام از آفتاب چشمانت

بگیر دست مرا ، سردم است بانو جان !

جهان همیشه همین بوده است با این حال

هنوز مساله ای مبهم است بانو جان

که میخ پهلوی خوشید را چگونه شکافت

که پشت ماه از آن شب خم است بانوجان !

تو را به دوش گرفته ست در سکوتی تلخ

که چاه حتی نامحرم است بانو جان !

به زیر خاک تو را مثل گنج پنهان کرد

کدام خاک ؟ خدا اعلم است بانو جان !

زمین هنوز پر از خاکهای دوراز توست

بگیر دست مرا سردم است بانو جان !