در کلام نمی‏گنجی

       ولی

          با تمام وجود می‏سرایمت

                                          مادر!

پ.و.ر.ی.ا

هراسی از این نداشت

که سرزمین مادری‏اش او را بکشد

هراس او این بود

که سرزمین مادری‏اش خودش را بکشد

                                         (نزار قبانی)

                                           پ.و.ر.ی.ا

یاد خدا آرامش بخش قلبهاست

سلام

تعریف شما از زندگی چیه؟

زندگی پدیده‏ای روشن است که می‏بایست از نظر ما، همه افراد با نوع انگیزه‏های درونی آنان، آن را تعریف کرد. زندگی برای بعضی غوطه خوردن در امواج تاریکی است و برای عده‏ای دیگر همیشه شادمانه زیستن، لبخندزدن و لذت بردن از طراوت نسیم و شبنم شکوفه هاست، انسان هنگامی که در کام زندگی فرو می‏رود که پیوسته عینک بدبینی و تردید را از چشمان خود برنمی‏دارد و جهان اطرافش را پر از باد خزان و طوفان وحشی می‏بیند و این در حالی است که باید محیطش را پر از عشق و امید و نشاط و ایمان و تحرک نماید.

تلخی روزگار برای عده‏ای موجب تکامل روحی  و مادی است بطوریکه گاهی نوعی خسارت مادی یا روحی، به کلید یک جهش یا یک آبادانی و یا به یک تغییر بزرگ در زندگی انسان تبدیل می‏گردد. پس همواره نباید زندگی را چون قصری بلورین مشاهده کرد که در مقابل آن آب زلال در قلیان باشد و آواز قناری از دور و نزدیک آن به گوش برسد، بلکه باید برای هر نوع بلایی آمادگی داشت و راه مقابله با آن را به آرامی طراحی کرد و آرام آرام از کنار آن گذشت. زندگی هرکسی باید انبوهی از انعکاس برخوردهای او با روزگار خود باشد زیرا همان صدایی به طرفمان برمی‏گردد که خودمان میزان تلخی یا شیرینی آن را تعیین کرده‏ایم، اگر فریادی است فرومرده در دشت و اگر طنین است پیام‏آور و زلال، عاقبت نیز خود را در پای میز محاکمه‏ی دادگاه خودساخته‏ی خویش حاکم یا محکوم جلوه می‏دهیم. محور یک زندگی فردی بر مدار نقشه‏ای می‏چرخد که ما خود طراح آن هستیم، پس نه دست طبیعت، غدار است و نه دل روزگار، سنگ، زیرا که هدف از خلقت آسمان و زمین عذاب دادن آدم نیست بلکه خدمت به آدم است. روزگار کوچکتر از آن است که بخواهد با آدمی دشمنی کند، زیرا خدای متعال می‏فرماید: ما به آدم بزرگی و کرامت بخشیدیم.

آری، زندگی یعنی همگام شدن با قدمهای مهتاب در شام تیره، یعنی قرارگرفتن در فضای عشق و نشاط، یعنی امضای اصل بدون تغییر ((ایاک نعبد و ایاک نستعین)). زندگی یعنی پاسخ مثبت دادن به حوادث، به تقدیر. زندگی یعنی تجسم ساده‏ی رنج در خلال سالهای عمر. پس باید برای آنچه گذشت غصه نخوریم و همواره بر قایق امید سوار شویم و موجها را در هم بشکنیم تا در پهنه‏ی این دریا مشتاقانه به سوی بی‏نهایت بتازیم.

یا حق

 پوریا

 حضور ادبیون محترم را به دیار خویش ارج می نهیم

فرهنگیان، این دیار را برای قدوم مبارکتان آب و جارو نمودند و اسپندی دود می نمایند

منتظر بذرهای زیبای ادبیتون هستیم

باشد که این تلفیق ، زیبائیه دیار را بیشتر نماید

مدیریت فرهنگی دیار

***************************************

ما انسانها چقدر عجیبیم و گاه چقدر شگفت
ببخشید اشتباه شد , همیشه شگفتیم ....
نگاهمان آنقدر بزرگ است که خیلی از ما قدرت دیدن بزرگ و بزرگی و بزرگها را نداریم...
آنچنان عمیق نگاه میکنیم که فراموش میکنیم در حال نگاه کردنیم و غرق شدن در دور دستها
به دنبال دارایی هستیم و دایره آن را محدود می کنیم و زیباتر اینکه از آنچه داریم و دارایی همراه ماست غفلت می ورزیم

زیباییها را می طلبیم و آن را محصوردر رنگها میکنیم و سلیقه امان را در اوج می بینیم
بر عقل و اندیشه و فکر و علم دیگران خورده می گیریم و نقصهای خودمان را به سطل فراموشی قرض میدهیم
دانایی را دارایی نمی دانیم و مال را در محدوده میل مان می طلبیم و خوشی را در اضطراب و نگرانیمان دربدر میکنیم و آنچه را که داریم فدا میکنیم تا چیزهایی را که خیال میکنیم نیاز داریم به دست بیاوریم
حتی خواستمان را به خواست و اراده دیگران گره میزنیم و با طناب آنها به چاه میرویم......که خیلی وقتها طنابشان نیز پوسیده است

کلمات چقدر به هم نزدیکند , و حتی زمانی خیلی شکل هم ولی معنای متفاوتی میسازند .
زمانی دیگر نیز ظاهرا فرقی با یکدیگر ندارند اگر چه بر فرق هم میکوبند... نقیض هم نیستند و یکدیگر را نقض میکنند... از یکدیگر شکستی نخورده اند و همدیگر را می شکنند... سنگ یکدیگر را به سینه نمیزنند که هیچ ... بلکه سر آن یکی را با سنگ می شکنند
از نفرات یک سپاهند و از هم نفرت دارند , باید برای هم آرایش باشند و دل هم را ریش میکنند... به تنهایی معنا ندارند پس باید با در کنار هم قرار گرفتن شکفته شوند اما بینشان شکاف است
واجب است قرار دل هم باشند و قرار از دل هم می ستیزند... شایسته است تا غبار از چهره هم بزدایند و غبار چهره هم میشوند...
این قصه تلخ کلمات جاری بر زندگی ماست ....فقط میتوان  گفت که کاش......

کاش گاهی سفره دلمان را برابر اهلش می گشودیم و دلمان را با خنجر حسرتها سفره نمیکردیم
عبرتها را و عشرتها را و حسرتها را خوب شناسایی میکردیم و بعضی لحظات دلمان را از جایگاه دلاوری به دلبری تنزل میدادیم و مداد گفتارمان را کمی جا به جا میکردیم
آن موقع همه چیز زیباتر می شد و رنگها دیگر کدر نبود تا کدورت بکاریم
دوری را دور می انداختیم و از گذشت نمی گذشتیم
نیرنگ را کمی کوتاه میکردیم تا رنگ داشته باشد
و در این حال بر حریم دل راه میافتادیم و محرم میشدیم و حرم دل را برای ورود فرشتگان آسمانی آذین می بستیم و آیین مهر را فریاد میزدیم.

هیچ دقت کرده ای ؟ تفاوت میان محرم و مجرم چقدر است؟

هیچ دیده ای؟ تفاوت میان محبت با محنت چقدر فرق است؟

هیچ دیده ای ؟ میان مراحم و مزاحم......میان خواب و جواب؟

میان لعنت و لعبت چه؟

و............ .........

اگر درست نقطه بگذاریم خیلی چیزها درست میشود ............

 گاهی فقط یک نقطه ....نه بیشتر.....همین

                                                 ماری

یه روز بهم گفت:

 «می‌خوام باهات دوست باشم؛

آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام».

بهش لبخند زدم و گفتم:

«آره می‌دونم.

فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

یه روز دیگه بهم گفت:

 «می‌خوام تا ابد باهات بمونم؛

 آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام»

 بهش لبخند زدم و گفتم:

 «آره می‌دونم.

 فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

 یه روز دیگه گفت:

 «می‌خوام برم یه جای دور،

جایی که هیچ مزاحمی نباشه

بعد که همه چیز روبراه شد تو هم بیا.

 آخه می‌دونی؟

 من اینجا خیلی تنهام».

بهش لبخند زدم و گفتم:

 «آره می‌دونم.

فکر خوبیه.

 من هم خیلی تنهام».

 یه روز تو نامه‌ش نوشت:

«من اینجا یه دوست پیدا کردم.

 آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام».

 براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم:

«آره می‌دونم.

فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

 یه روز یه نامه نوشت و توش نوشت:

«من قراره اینجا با این دوستم تا ابد زندگی کنم

آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام».

 براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم:

 «آره می‌دونم.

 فکر خوبیه من هم خیلی تنهام».

 حالا دیگه اون تنها نیست

 و من از این بابت خیلی  خوشحالم

 و چیزی که بیشتر خوشحالم می کنه

 اینه که نمی دونه من هنوز هم خیلی تنهام!!

چهار قطعه تمبر، اثر نقاش معروف تایلند <هم وجاکورن> که در سال ۲۰۰۴ به چاپ رسیده است:

mm312

با همت همه همکاران و یاران دیارمهر شروعی دوباره را رقم می زنیم

mm312