حضور ادبیون محترم را به دیار خویش ارج می نهیم

فرهنگیان، این دیار را برای قدوم مبارکتان آب و جارو نمودند و اسپندی دود می نمایند

منتظر بذرهای زیبای ادبیتون هستیم

باشد که این تلفیق ، زیبائیه دیار را بیشتر نماید

مدیریت فرهنگی دیار

***************************************

ما انسانها چقدر عجیبیم و گاه چقدر شگفت
ببخشید اشتباه شد , همیشه شگفتیم ....
نگاهمان آنقدر بزرگ است که خیلی از ما قدرت دیدن بزرگ و بزرگی و بزرگها را نداریم...
آنچنان عمیق نگاه میکنیم که فراموش میکنیم در حال نگاه کردنیم و غرق شدن در دور دستها
به دنبال دارایی هستیم و دایره آن را محدود می کنیم و زیباتر اینکه از آنچه داریم و دارایی همراه ماست غفلت می ورزیم

زیباییها را می طلبیم و آن را محصوردر رنگها میکنیم و سلیقه امان را در اوج می بینیم
بر عقل و اندیشه و فکر و علم دیگران خورده می گیریم و نقصهای خودمان را به سطل فراموشی قرض میدهیم
دانایی را دارایی نمی دانیم و مال را در محدوده میل مان می طلبیم و خوشی را در اضطراب و نگرانیمان دربدر میکنیم و آنچه را که داریم فدا میکنیم تا چیزهایی را که خیال میکنیم نیاز داریم به دست بیاوریم
حتی خواستمان را به خواست و اراده دیگران گره میزنیم و با طناب آنها به چاه میرویم......که خیلی وقتها طنابشان نیز پوسیده است

کلمات چقدر به هم نزدیکند , و حتی زمانی خیلی شکل هم ولی معنای متفاوتی میسازند .
زمانی دیگر نیز ظاهرا فرقی با یکدیگر ندارند اگر چه بر فرق هم میکوبند... نقیض هم نیستند و یکدیگر را نقض میکنند... از یکدیگر شکستی نخورده اند و همدیگر را می شکنند... سنگ یکدیگر را به سینه نمیزنند که هیچ ... بلکه سر آن یکی را با سنگ می شکنند
از نفرات یک سپاهند و از هم نفرت دارند , باید برای هم آرایش باشند و دل هم را ریش میکنند... به تنهایی معنا ندارند پس باید با در کنار هم قرار گرفتن شکفته شوند اما بینشان شکاف است
واجب است قرار دل هم باشند و قرار از دل هم می ستیزند... شایسته است تا غبار از چهره هم بزدایند و غبار چهره هم میشوند...
این قصه تلخ کلمات جاری بر زندگی ماست ....فقط میتوان  گفت که کاش......

کاش گاهی سفره دلمان را برابر اهلش می گشودیم و دلمان را با خنجر حسرتها سفره نمیکردیم
عبرتها را و عشرتها را و حسرتها را خوب شناسایی میکردیم و بعضی لحظات دلمان را از جایگاه دلاوری به دلبری تنزل میدادیم و مداد گفتارمان را کمی جا به جا میکردیم
آن موقع همه چیز زیباتر می شد و رنگها دیگر کدر نبود تا کدورت بکاریم
دوری را دور می انداختیم و از گذشت نمی گذشتیم
نیرنگ را کمی کوتاه میکردیم تا رنگ داشته باشد
و در این حال بر حریم دل راه میافتادیم و محرم میشدیم و حرم دل را برای ورود فرشتگان آسمانی آذین می بستیم و آیین مهر را فریاد میزدیم.

هیچ دقت کرده ای ؟ تفاوت میان محرم و مجرم چقدر است؟

هیچ دیده ای؟ تفاوت میان محبت با محنت چقدر فرق است؟

هیچ دیده ای ؟ میان مراحم و مزاحم......میان خواب و جواب؟

میان لعنت و لعبت چه؟

و............ .........

اگر درست نقطه بگذاریم خیلی چیزها درست میشود ............

 گاهی فقط یک نقطه ....نه بیشتر.....همین

                                                 ماری