بس است

 هر چه نگفتیم از این که بیداد است

که شعر

فرصت خوبی برای فریاد است

بیا

داد بزن

 هرچقدر دلتنگی

بگو

که عصر من و تو ست

 عصر دلتنگی

زمین!

جهنم داغیست

جایتان خالی

بهشت گمشده!

 باقیست

 جایتان خالی

تمام مردم اینجا بهانه می گیرند

دلیل خفتشان را زمانه می بینند

برای ظلم به مردم دلیل می ارند

تیر به دوش  و نشان از خلیل می ارند

پیامبران دروغین قرنها پیشند

پر از ریا و فریبنده باز درویشند

خدا میان زمین و هوا رها شده است

زمین به فاجعه کفر مبتلا شده است

برای آمدنت التهاب کافی نیست !

بس است

تاب نمانده

عذاب کافی نیست !

چقدر جمعه بیاید!

چقدر پیر شویم!

چقدر در نفس لحظه ها اسیر شویم!

قرارمان شب این جمعه بود

یادت رفت !

قرار بود بیایی ،

چه زود  یادت رفت !

جهانمان پر از ظلم و فقر و بیداد است

چرا نیامدی!

 اتفاقی افتادست ؟

شنیده ام پر از درد و خسته ای آقا

تو از کدام زمستان شکسسته ای آقا !

بگو تو پشت کدام ابر تیره پنهانی؟

آفتاب کدام مسجد پس از بارانی ؟

چقدر قصر بسازند و پادشاه شوند!

چقدر مردم غمدیده بی پناه شوند!

زمین برای فساد آشیانه خوبیست

همین برای ظهورت بهانه خوبیست

بیا که نرگس چشم انتظارمان خشکید

سبز سبز تمام بهارمان خشکید

نذور مرد و زن، پیر یا جوان تا چند؟

هر سه شنبه آقا

زیارت به جمکران تا چند؟

نجات بخش تمام جهانیان

بشتاب

سوار سبز قبا صاحب الزمان

بشتاب

" آزمون"