یه چهره ی آروم که میتونستی عمق دریا رو ببینی

یه عالمه موج رو دریا که می بردت به فکر چطور دریا رو آروم نگه داشته 

یه قلب شکسته که می تونستی صدای خرده  شکسته هاشو بشنوی

یه دنیا صبوری که باعث شرمندگیت میشد

جاش خیلی خالیه

وقتی تنها دخترش بالای سر قبر  دو برادر و پدرش که به فواصل کم او رو ترک کرده بودند با اشک و سوز بهشون میگه  :تاحالا منو بی زری جان دیده بودید؟!! هر سنگی آب میشه چه برسه به دل آنتیک که عاشق خانم دائیشه

جاش خیلی خالیه

وقتی همدمای زری جان  همون ادبیاتچی و طنزچی معروف، لحظه ای آروم و قرار ندارند و مدام اشک میریزند تو چه می توانی کنی جز  با آنان  اشک ریختن

می دونم جات خوبه مامان بزرگ

می دونم دل تنگت باز شده پس از سالها دوری از عزیزات

می دونم داری به اون خونه ی پرغم نگاه می کنی و غصه ی دختر و نوه هات و می خوری

دعا کن صبوریشون مثل خودت زبانزد باشه