یه روز بهم گفت:

 «می‌خوام باهات دوست باشم؛

آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام».

بهش لبخند زدم و گفتم:

«آره می‌دونم.

فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

یه روز دیگه بهم گفت:

 «می‌خوام تا ابد باهات بمونم؛

 آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام»

 بهش لبخند زدم و گفتم:

 «آره می‌دونم.

 فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

 یه روز دیگه گفت:

 «می‌خوام برم یه جای دور،

جایی که هیچ مزاحمی نباشه

بعد که همه چیز روبراه شد تو هم بیا.

 آخه می‌دونی؟

 من اینجا خیلی تنهام».

بهش لبخند زدم و گفتم:

 «آره می‌دونم.

فکر خوبیه.

 من هم خیلی تنهام».

 یه روز تو نامه‌ش نوشت:

«من اینجا یه دوست پیدا کردم.

 آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام».

 براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم:

«آره می‌دونم.

فکر خوبیه.

من هم خیلی تنهام».

 یه روز یه نامه نوشت و توش نوشت:

«من قراره اینجا با این دوستم تا ابد زندگی کنم

آخه می‌دونی؟

من اینجا خیلی تنهام».

 براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم:

 «آره می‌دونم.

 فکر خوبیه من هم خیلی تنهام».

 حالا دیگه اون تنها نیست

 و من از این بابت خیلی  خوشحالم

 و چیزی که بیشتر خوشحالم می کنه

 اینه که نمی دونه من هنوز هم خیلی تنهام!!