* چاووشی را دوست دارم. نه به خاطر نوع موسیقی اش که گاهی برایم غیرقابل تحمل هم می شود و نه به خاطر آن صدای دائم جاز توی نت هایش. چاووشی را دوست دارم به خاطر صدای تلخش که وقتی می شنومش انگار کسی چنگ می اندازد میان رگ و ریشه ام ... وقتی که می خواند:

نمی تونم نمی تونم عزیزم ... خاطره های تو رو دور بریزم ...

عصر جمعه ها نه تو می آیی ، نه امام آخر آنهاییکه دلیل دیگری برای بی حوصله گی هاشان پیدا نکرده اند ، نه باران ، نه فردا ، که میگویی لابد عقربه ها هم مثل عقرب ها دم به کله می کوبند و خودکشی می کنند . عصر جمعه ها همیشه شبیه همیشه است ، چه تو توی سرم رژه بروی ، چه پیش از تویی ها ، چه پس از تویی ها ، چه هیچ کس ! خواب که می بینم توی خواب هام راه می رود همیشه سایه ای بی شمایل ، که تو نمی توانی شمایلش باشی ، هر مرد دیگری اما می تواند ، یا حتی روح کسی که هیچ وقت به دنیا نیامده ، به شرطی که دنیا را روی انگشت کوچک دستش بچرخاند ! خلآ ذهن در هم بر هم من تنها به حسن خالی بودنش زیباست ، و به حسن سایه ای که شبیه هیچ کس نیست اما راه می رود بی خستگی توی خواب هام ، توی خم و پیچ خرابه ها گم می شود ، پل می بندد بر بلندای دره از این سو تا آن سو ، حرف نمی زند ، پشت پنجره با صندلی چوبی اش قیژ قیژ کنان تاب می خورد ، بلد است نامرئی شود ، و تعداد دانه دانه ی همه ی برف این زمستان را می داند ! عصر جمعه ها همیشه شیبه همیشه است . شبیه همین سه سال پیش که نفس نفس زنان از راه رسیدی تا جای مرد طالعم را پر کنی اما نکردی ، شبیه همین ده سال پیش که رویاهای زنانه ام تازه داشت گل می کرد و نوشتن را به درس خواندن ترجیح دادم ، شبیه سال ها بعد ، و قرن ها بعد وقتی دیگر عکسی هم نمانده باشد از ما ، با اینکه از عصر اختراع دوربین دیجیتال گذشته ایم و مرده ایم ! آن وقت همیشه همین موقع ها دل یک نفر که شبیه دل من است می گیرد ، بی خاطره ، بی گلایه ، بی گریه. تنها و تهی ، بی تفاوت و دمدمی . تا خدا خیال کند دوباره مرا آفریده !

گاهی جهنم می شود گاهی بهشت است

گاهی هیولا می شود گاهی فرشته است

یک روز خوشبختی و روز بعد بدبخت

این داستان های عجیب سرنوشت است

این لحضه های تلخ  و شیرین همیشه

گاهی به چشمان تو زیبا ، گاه زشت است

وقتی نباشی ماه بهمن ،ماه مرگ است

با تو تمام ماه ها اردیبهشت است

تولدتون مبارک دخترکان آفتاب!

تا هنوز تشنگی بهانه است

آب بی صدا ترین ترانه است!

محرم است و عجیب مَحرَم است این ماه با دلها! چشمهایتان نه ،‏دلتان اگر بارید همه را دعا کنید ، مرا یادتان نیامد مهم نیست!

والعصر بخوان عزیز ،

که ان الانسان لفی خسر ...

و انسان من و توئیم ...

 این بی قراری ها تمام می شود.

حواست باشد که کسی چیزی نخواهد فهمید مثل همین حالا که چیزی نمی دانند و تواصوا بالصبر ...

من و تو انگار سالهاست که به زندگیمان چسبیده ایم! این ها را فقط تو می دانی و من و خدایی که در این نزدیکی است ... امروز رد پایش را روی برفها دیدم