ميدونم. ميدونم از كسي خوشت نمي آد. تازه ميدونم خيلي وقته كه از كسي خوشت نمي آد. تازه اينم ميدونم كه خيلي وقته داري ميگي كه خيلي وقته از كسي خوشت نمي آد. اما يه پيشنهاد دارم كه ديگه نگي اينو چون اونقت بايد عكسش رو فكر كنم. اما از يك چيز در عجبم. تو چطور هنوز نمي دوني كه منه كج ايراني نيمچه انگليسي وقتي با يكي صحبت مي كنم دليل نمي شه ... و دليل هم نمي شه ... تازه دليل هم نمي شه ... واي... اين هم نه! وقتي حرف ميزنم يعني حرف بزنم. همين. وگرنه بجاش ميتونم حرف نزنم. يا خيلي راحت منظورم رو بگم. كسي كه اينو به من گفت نكنه خودش يجور ديگه فكر ميكنه و در حقيقت با من حرف نمي زنه كه فقط حرف زده باشه؟
عزيزم، اين فيلمها كه گفتي رو ميشه يه لطفي كني و اسم اصليشو برام بزاري كه بدونم برم چي بگيرم. شرمندم اما از اينجا دستم به فيلمهاي ايراني نمي رسه.
حالا يه پيشنهاد خوب! بيا و ديپه نپو خيلي وقته ... كه ديگه از كسي بدت نياد و يواش يواش از همه خوشت بياد و از همه خوشت بياد. مثل الان كه من بدبخت سعي ميكنم همه رو دوست داشته باشم و از همه خوشم بياد. براي همين از تو خوشم مي آد. ولي:
آهاي ايراني! فارسي ميگم خوب بشنوي. من وقتي ميگم خوشم مي آد از مليكا يعني خوشم مياد از مليكا و كلمه خوش داشتن اينجا آغشته به يكسري متافيزيك عجيب و غريب و جني و آن جهاني با هزار و يك خواب خوش و شش هزار فكر و خيال و دوازده ميليون خواب ديدن همراه نيه. يعني نيست.
