درسته. حرف حساب جواب نداره.

فوقش ميشي عين من. نه كسي باهام كل ميندازه نه سر بسرم ميزاره نه بحث ميكنه نه گير ميده نه فحش ميده... اصلاً انگار كامنت هاي منو هيچكس نمي بينه! خودتم اصلاً جواب كامنتهامو نمي دي. اما باز ميام ميخونم كامنت ميزارم. خوب تو هم به همين توري تخمي بيا بنويس اينجا... نمي شه؟

واي كه چقدر جيشششششش دارم! من نمي دونم خدا جرا آبجو رو كه آفريد خيلي آب كرد توش كه ادم بعدش اينطور بشه!؟

مليكا جان اين كار گروهي ديارمهر ايده ي جالبي بود و قشنگ. درسته كه من چون هم مرام نبودم با مابقي نتونستم درش بمونم اما اينها كه موندن و ادامه دادن كار بزرگي كردن. تو خيلي اين وسط سهم داري. ببين من اين همه چيزشعر نوشتم رها حرفي نزد. تا تو ميگي ... مياد و اين حرف قشنگ و جالبو برات مينويسه. ببين! من هم مثل تو ام. مينويسم با هزار اميد و علاقه ميزارم تو وبلاگم اما ميدونم خيلي كم ميخونن. پس براي علاقه ي دل خود مينويسم. تو هم اينجا بيا و چشمتو ببند و بنويس. كاري نداشته باش ميخونن يا نمي خونن. همونطور كه در وبلاگ شخصيت مينويسي بنويس.

شرمنده كه الان نمي تونم درست حرف بزنم. عصر از سركار كه اومدم گفتم بزنم بيام دانشگاه و برم يه كامپيوتر بر دارم و پست جديدم راجع به اميركبير و بنويسم. 3 ساعت طول كشيد تا نوشتم و قرار دادم رو نت. اين سه ساعت با خودم حال كردم. با نوشتن حال ميكردم. معلومه كسي نمي خونه جز چند نفر كه يكيش خودتي. بعدش فردا آف هستم و ميتونم كتاب بخونم و شايد پست بعديشو حاضر كنم چون پس فردا و پسون فرداش ده ساعت هر روز بايد سركار باشم. جدي جدي رفتم سر كار و دارم تاتي تاتي ديگه دستمو كامل ميكنم جيب خودم. دعا كنين برام اگه دلتون خواست.

بعد از اينكه سه ساعت با نوشتن لاس زدم و حال كردم رفتم پائين كتابخونه يه كافه داره نشستم آبجو خوردم يكم مست كردم الانم انقدر جيش دارم كه نگو... براي اين حالتها كه دارم نمي تونم درست درمون حرف بزنم اما مليكا

لطفا بازم فكر كن و يكم استراحت كن و يكم بيخيالي تر تي كن. رها خيلي دوست داره اين ديار چرخش بچرخه. سه سالي ميشه كه داره سعي ميكنه نگه داره شماها رو اينجا. درسي داره تو اين قضيه! بابا ما ملت خاك تو سر چرا بلد نيستيم كار گروهي كنيم؟ ها!

ميبوسمت ميليكا جان. سرت سلامت. من مست برم بخوابم كه فردا بايد برم دنبال مسائل ماليات بر درآمد كوفتي چندغاز كه دارم در ميارم. لطفاً دعام كنين كه بتونم ديگه واي سم رو پاي خودم. لطفاً لطفاً لطفاً تو رو خداتون دعا كنين. مرسي

بوس - باي

سلام، نمي دونم اين استعاره است يا چيز ديگه اما چقدر از زندگي ما آدما بخاطر ديگرانه! ملموسترش اينه كه آيا براي خواندن ديگران مي نويسيم يا خودمون. براي ديده شدن توسط ديگران لباس مي پوشيم يا خودمون و كلاً براي خودمون زندگي مي كنيم يا ديگران!؟

به خوب اميد و از بد گله ندارم

سلام خوبي؟
كم پيدايي