اي خانم! با همسرت که اختلاف داشتي چه مي کني؟ به دوستانت مي گويي؟ اگر دلت نخواهد بعدها همين را دو دستي بر ملاجت بکوبند آنوقت چه ميکني؟ شايد تصميم بگيري درددلت را براي کساني بگويي که مدتي دورادور اندکي شناختي که زندگيهاشان با تو خيلي تفاوت داشت اما انسان تر بودند. بگذريم! جز اينکه اين کار آخر را انجام دهم کار ديگري ندارم. ناراضي از زندگي ام ...؟ بايد احمق باشم. از خودم ...؟ آري! جوابت را که خواندم درد و همزمان لذتي شعف ناک به من دست داد. متاسفانه دردش برايم بيشتر بود. هواسم نبود مي شود در ذهن بچه اي را متولد کرد و آنگونه خوش بود. متاسفم براي خودم که حداقل (اگر هم ذهنم خلاق باشد که فکر مي کنم نيست) بي زباني را به دنيا نمي اوردم که پدري داشته باشد که نه انسانيت را از پدرش آموخت و نه شرافت را.